برای تو که دنیای جدید مرا ساختی ...

مهندس ها اگر عاشق شوند

حال خوبی برای دنیای آدم ها می سازند.

چون ساختن را خوب بلدند.

این را فقط من می دانم که تمام

لایه های درونی احساس تو را شناخته ام .

تو مهندس شدی

تا رشته احساسات مرا

به تارهای احساست وصل کنی

که عشق رسانای قلب ها شود .

خوب راه دلم را پیدا کردی .

مهندس شدی

تا آوار خرابه های دلم را برداری

و از قلبم مأوایی امن برای ماندن بسازی.

مهندس شدی

تا از دل کوه صبر ، راهی

برای خستگی ها و رنج هایم باز کنی

و پلی برای عبور از دردهایم.

تو مهندس شدی

تا تمام فرمول های قانونی مات بمانند

در طرح لبخندی که با

خطوط شکستگی های روحم بر لبانم رسم کردی.

مهندس شدی

تا از نیروگاه پر انرژی قلبت

با دستور کنار هم چیدن واژه های

با بار مثبت مهر ،دوست داشتن را طرح زنی

تا در چشمانم برق امید جریان یابد.

در دنیای جدیدی که برای من ساختی

می خواهم با آرایه های ادبی بر دفتر دل

تو را با شعر ترسیم کنم.

در بازه بودن تا بی نهایت خواستن

برای برداشتن تمام بن بست های رسیدن

راهی خواهیم ساخت...

"از دلنوشته های نگار"