تنهایی...(رضا موزونی )

خوزیو له ی ته نیاییه بایدو دیاره م گه ش که سه م  

ای کاش دراین تنهاییم به سراغم می امدی ای همه کسم

 شاید که یه ی رحمی بکه ی وه حال زارم گش که سه م  

شاید رحمی به این حال زارم می کردی همه کسم

 ایمشو فره س درد دله م یه ی آسمان ژانم عازیز  

امشب دردهای دلم فراوان است یک آسمان دردم عزیز

 بیلا تمام درد خوم له سر بوارم گش که سه م  

بگذار تمام دردخود را از سر ببارم همه کسم

 چیو جار جاران دی کسی نیه تی بنیشیدن له لام  

دیگر مثل روزهای گذشته کسی به دیدنم نمی اید

 مه چیمنه کی پا ولای فصل وهارم گش که سه م 

من مثل سبزه های پاخورده ی(منظوربی ارزش شدن) فصل بهارم همه کسم

 یه دف زلان یه دف شمال یا گر چپه ی وا دیده لیم  

از جنوب و از شمال باد به من میزند

 یه ی ولگ سوزی دی نمه ن قی شاخ داره م گش که سه م  

یک برگ سبز هم  برشاخسار درخت من نماند همه کسم

 ایمرو که دیونیدن هسم یه ی گر نیه نیوریدن وه پیم  

                     امروز که میبینی هستم حتی یک لحظه به من نگاه نمیکنی                                                  وختی که چیم دی ارمسد نیه تی وه کاره م گش که سه م                                      

بعد از رفتن من دیگر اشکهایت به کارمن نمی ایدهمه کسم  

 مه چاوره ی رو شنیم فره شکت بیومه تو بیوش  

من در انتظار روشنایی ام خیلی خسته ... تو بگو

 راسی که دی کی تید وه سه ر عمر شواره م گش که سه م 

عمر زندگی تاریک من کی به سر می اید همه کسم