احساس واقعی ...

هر چیزی یه نقطه آغازی داره و یه خط پایانی

الا دوست داشتن.

مثل دوست داشتن بعضی آدمای زندگی .

اصلا نمی فهمی کی اتفاق میفته

و براش هیچ پایانی نمی یابی .

دوست داشتن بعضی از آدمای زندگی چه قد عجیبه .

همون بعضی هایی که بی صدا و آرام میان تو زندگیت

و قشنگ ترین لحظات دنیات رو می سازن .

همون هایی که جان می بخشن به پیکر بی روح زندگیت

و میشن همه دلخوشیت .

همون هایی که دوست داشتنشون ذره ذره در تو تزریق میشه

و با گذر زمان میشن جزئی از وجودت.

جزئی از وجود که غیر قابل جداییه.

همون هایی که وقتی میان میشن فرمانروای بی چون و چرای قلبت .

همون بعضی هایی که نه تکرار میشن

و نه دوست داشتنشون تکراری .

همون هایی که حتی اگه ناراحتت کنن

حتی اگه ازشون دلخور بشی

حتی اگه دلتو بشکنن

اون قدر دوست داشتنشون در وجودت ریشه زده

که نمی تونی بی خیالشون بشی و

از عمق قلبت می بخشیشون .

دوست داشتن بعضی آدما واقعا عجیبه

و هیچ توضیح و دلیلی برای دلت نداری

فقط می دونی می خوایش

حتی اگه اون تو رو نخواد .

دوست داشتن بعضی آدم ها ربط به بود و نبودشون نداره .

چه باشن ، چه نباشن دلت پر می کشه براشون .

دوست داشتن بعضی آدما تمامی نداره مثل اقیانوسی بی انتها

و حضور این بعضی های زندگی ، چه قدر آرامبخشه

مثل سکوت شب .

دوست داشتن بعضی ها نه خوابه و نه خیال

یه احساس واقعیه

یه حس ناب حقیقی

که تا همیشه در رگ هات جاریه

و زندگی بخشه ...

آره دوست داشتن تاریخ انقضا نداره.

خدانکنه دوست داشتن ها تمام بشه .

تنها دلخوشی آدمی در این برهوت پر از غم و رنج

همین دوست داشتن هاست.

که اگر نبود این دلخوشی ، زیستن بی معنا بود .

عشق با همه بد و خوبش یه چیز عجیبیه

یه حس عجیب

یه چیز شگفت انگیز

قدرت عجیبی داره

نمی دونم چطور توصیفش کنم

فقط می تونم بگم عشق مثل پیامبریه که

در دستش معجزه بزرگی داره

و وقتی میاد با خودش ایمان میاره

ایمان به زندگی

ایمان به شادی

ایمان به امید

ایمان به شدن تمام نشدنی ها....

" از دلنوشته های نگار"